detuinontwerper.be : Project "Ayako Rokkaku"
Neen, geen Japanse tuin, zoals de naam van dit nieuwe project zou kunnen doen vermoeden. Maar op die naam kom ik later nog terug.
De opdrachtgevers kochten onlangs een woning die ze grondig gaan verbouwen. De tuin loopt rond de woning, en biedt heel wat mogelijkheden. Er staat een mastodont van een Canadese eik in, een mooie Magnolia Gandiflora, en enkele rhodo's die een jungle op zichzelf vormen. Ook nog een Ginkgo biloba (die er echter wat schraal bij staat) en een volwassen Liquidambar waarvan we binnen enkele weken de herfstkleuren kunnen testen. Want voor elk van deze bomen moeten we bekijken of ze een zinvolle plaats kunnen hebben in het nieuwe ontwerp. Ik behoud liefst bestaande beplanting als ze volwassen is. Deels uit sentiment, maar ook omdat je daar een mooie start mee kan maken. Ze moet dan wel iets te bieden hebben, en ook op een werkbare plaats staan. Want zo'n boom verzet je niet zomaar enkele meters.
Omdat de verbouwing van de woning zo'n anderhalf jaar zal duren, kunnen de tuinplannen grondig rijpen. De woning wordt strak en modern. Vaak vraagt een opdrachtgever daar dan een strakke tuin bij. Het bijzondere aan deze opdracht is dat dat ditmaal niet het geval is. De tuin moet leven, met bloemetjes, bijtjes, vogels, kleuren en geuren. Ik heb nog niets getekend, maar mijn hoofd scant voortdurend naar een strakke basisstructuur, die stevig genoeg in zijn schoenen staat voor een rijke beplanting.
Wanneer ik de tuinwensen van mijn opdrachtgevers in kaart breng, vraag ik ook naar andere zaken die zij mooi vinden. Dat leert me veel over hun smaak, zonder dat ik dit één-op-één moet vertalen in de tuin. De opdrachtgeefster voor deze tuin vermeldde de kunst van Ayako Rokkaku bij de dingen die zij mooi vindt. Ik had van deze kunstenares nog niet gehoord, maar toen ik haar opzocht via google, zag ik meteen een kleurrijke tuin voor mij.
Neen, geen Japanse tuin, zoals de naam van dit nieuwe project zou kunnen doen vermoeden. Maar op die naam kom ik later nog terug.
De opdrachtgevers kochten onlangs een woning die ze grondig gaan verbouwen. De tuin loopt rond de woning, en biedt heel wat mogelijkheden. Er staat een mastodont van een Canadese eik in, een mooie Magnolia Gandiflora, en enkele rhodo's die een jungle op zichzelf vormen. Ook nog een Ginkgo biloba (die er echter wat schraal bij staat) en een volwassen Liquidambar waarvan we binnen enkele weken de herfstkleuren kunnen testen. Want voor elk van deze bomen moeten we bekijken of ze een zinvolle plaats kunnen hebben in het nieuwe ontwerp. Ik behoud liefst bestaande beplanting als ze volwassen is. Deels uit sentiment, maar ook omdat je daar een mooie start mee kan maken. Ze moet dan wel iets te bieden hebben, en ook op een werkbare plaats staan. Want zo'n boom verzet je niet zomaar enkele meters.
Omdat de verbouwing van de woning zo'n anderhalf jaar zal duren, kunnen de tuinplannen grondig rijpen. De woning wordt strak en modern. Vaak vraagt een opdrachtgever daar dan een strakke tuin bij. Het bijzondere aan deze opdracht is dat dat ditmaal niet het geval is. De tuin moet leven, met bloemetjes, bijtjes, vogels, kleuren en geuren. Ik heb nog niets getekend, maar mijn hoofd scant voortdurend naar een strakke basisstructuur, die stevig genoeg in zijn schoenen staat voor een rijke beplanting.
Wanneer ik de tuinwensen van mijn opdrachtgevers in kaart breng, vraag ik ook naar andere zaken die zij mooi vinden. Dat leert me veel over hun smaak, zonder dat ik dit één-op-één moet vertalen in de tuin. De opdrachtgeefster voor deze tuin vermeldde de kunst van Ayako Rokkaku bij de dingen die zij mooi vindt. Ik had van deze kunstenares nog niet gehoord, maar toen ik haar opzocht via google, zag ik meteen een kleurrijke tuin voor mij.
