Giardino di Ninfa
Bewaar jij ook altijd het beste/lekkerste voor het laatst? Van de drie tuinen die we in Lazio bezochten, is dit met voorspong mijn grote favoriet. Misschien wel de mooiste tuin die ik al ooit gezien heb. Al is het ook weer moeilijk te vergelijken, omdat hij zo apart is. Is het nu een park, een overgroeide ruïne, of een tuin? Alle drie, in feite.
Ninfa was een klein dorp, al sinds de Romeinse tijd, dat zijn hoogtepunt kende in de Middeleeuwen. In 1171 werd het verwoest door Frederik Barbarossa, omdat zijn vijand, Paus Alexander III er zich verschuilde. In de 16e eeuw werd het opnieuw gerestaureerd en liet kardinaal Nicolo III Caetani er door Francesco Perugino een tuin aanleggen. Maar het dorp liep al snel weer leeg en verviel tot een ruïne.
In 1921 creëerde Gelasio Caetani er een nieuwe tuin. Als afstammeling van deze oude adellijke Italiaanse familie en een Engelse moeder, schiep hij doorheen de ruïnes een romantische, Engelse landschapstuin, die vandaag nog steeds van een onvergelijkbare schoonheid is.
Deze tuin van enkele hectares groot is één grote verzameling planten uit alle windstreken en toch voelt hij zo natuurlijk aan. Je ziet geen verzameling, je ziet geen tuin, je waant je gewoon in de ideale natuur, tussen de herders en de nimfen.
Op deze plaats zou ik mijn tentje kunnen zetten en mijn dagen kunnen vullen. Maar jammer genoeg is de Fondazione Roffredo Caetani daar niet zo happig op. Van augustus tot november is deze tuin amper acht dagen te bezoeken, best via reservatie, en je moet braaf achter een gids aanlopen...
Giardino di Ninfa
Bewaar jij ook altijd het beste/lekkerste voor het laatst? Van de drie tuinen die we in Lazio bezochten, is dit met voorspong mijn grote favoriet. Misschien wel de mooiste tuin die ik al ooit gezien heb. Al is het ook weer moeilijk te vergelijken, omdat hij zo apart is. Is het nu een park, een overgroeide ruïne, of een tuin? Alle drie, in feite.
Ninfa was een klein dorp, al sinds de Romeinse tijd, dat zijn hoogtepunt kende in de Middeleeuwen. In 1171 werd het verwoest door Frederik Barbarossa, omdat zijn vijand, Paus Alexander III er zich verschuilde. In de 16e eeuw werd het opnieuw gerestaureerd en liet kardinaal Nicolo III Caetani er door Francesco Perugino een tuin aanleggen. Maar het dorp liep al snel weer leeg en verviel tot een ruïne.
In 1921 creëerde Gelasio Caetani er een nieuwe tuin. Als afstammeling van deze oude adellijke Italiaanse familie en een Engelse moeder, schiep hij doorheen de ruïnes een romantische, Engelse landschapstuin, die vandaag nog steeds van een onvergelijkbare schoonheid is.
Deze tuin van enkele hectares groot is één grote verzameling planten uit alle windstreken en toch voelt hij zo natuurlijk aan. Je ziet geen verzameling, je ziet geen tuin, je waant je gewoon in de ideale natuur, tussen de herders en de nimfen.
Op deze plaats zou ik mijn tentje kunnen zetten en mijn dagen kunnen vullen. Maar jammer genoeg is de Fondazione Roffredo Caetani daar niet zo happig op. Van augustus tot november is deze tuin amper acht dagen te bezoeken, best via reservatie, en je moet braaf achter een gids aanlopen...
