detuinontwerper.be : Project "Donkie & Froefroe"
Welkom bij Donkie en Froefroe, onze ezels van dienst. Samen met drie pony's nemen zij een centrale plaats in in het leven van mijn opdrachtgevers. En het is hun uitdrukkelijk verzoek om dit ook te vertalen in de tuin.
Deze tuin is zo'n 70 are groot, en de vele gebouwen erop zorgen voor enkele uitdagende hoekjes en kantjes. De pony's staan vooraan op een gehuurde wei, en de ezels bewonen vandaag het achterdeel van de tuin. We gaan hen ook centraal een plaats geven.
Hoe begin je aan zo'n grote opdracht? Dit is een heel ander verhaal dan bij een kleine stadstuin. Hier moet je eerst erg goed nadenken over welke zone je waarvoor wil gebruiken. Dus heb ik na de opmetingen op basis van de tuinwensen een zoneplan gemaakt.
De rode zones zijn voor de viervoeters, de groene voor de tweevoeters. En de blauwe zone had ik voorzien voor de kinderen. Na bespreking met de opdrachtgevers werden achteraan enkele zaken bijgestuurd, zoals aangegeven door de witte lijnen. Een aparte speelzone voor de kinderen hoeft niet, omdat dit tuindeel pas als laatste zal worden aangepakt en de kinderen dan al groter zijn. Hierdoor wordt de ezelweide iets minder diep, maar loopt ze wel over de hele breedte van de tuin.
Aan de noordzijde van de tuin voorzien we een ezelpad, waardoor de dieren op eigen initiatief van de ene weide naar de andere kunnen stappen. Dit geeft ad random circulatie en dat maakt het spannend. Een afscheiding in schrikdraad zou ik willen camoufleren met inheemse hagen, maar de precieze aanpak daarvan moet ik nog eens goed bestuderen...
Welkom bij Donkie en Froefroe, onze ezels van dienst. Samen met drie pony's nemen zij een centrale plaats in in het leven van mijn opdrachtgevers. En het is hun uitdrukkelijk verzoek om dit ook te vertalen in de tuin.
Deze tuin is zo'n 70 are groot, en de vele gebouwen erop zorgen voor enkele uitdagende hoekjes en kantjes. De pony's staan vooraan op een gehuurde wei, en de ezels bewonen vandaag het achterdeel van de tuin. We gaan hen ook centraal een plaats geven.
Hoe begin je aan zo'n grote opdracht? Dit is een heel ander verhaal dan bij een kleine stadstuin. Hier moet je eerst erg goed nadenken over welke zone je waarvoor wil gebruiken. Dus heb ik na de opmetingen op basis van de tuinwensen een zoneplan gemaakt.
De rode zones zijn voor de viervoeters, de groene voor de tweevoeters. En de blauwe zone had ik voorzien voor de kinderen. Na bespreking met de opdrachtgevers werden achteraan enkele zaken bijgestuurd, zoals aangegeven door de witte lijnen. Een aparte speelzone voor de kinderen hoeft niet, omdat dit tuindeel pas als laatste zal worden aangepakt en de kinderen dan al groter zijn. Hierdoor wordt de ezelweide iets minder diep, maar loopt ze wel over de hele breedte van de tuin.
Aan de noordzijde van de tuin voorzien we een ezelpad, waardoor de dieren op eigen initiatief van de ene weide naar de andere kunnen stappen. Dit geeft ad random circulatie en dat maakt het spannend. Een afscheiding in schrikdraad zou ik willen camoufleren met inheemse hagen, maar de precieze aanpak daarvan moet ik nog eens goed bestuderen...
Deze tuin is zo'n 70 are groot, en de vele gebouwen erop zorgen voor enkele uitdagende hoekjes en kantjes. De pony's staan vooraan op een gehuurde wei, en de ezels bewonen vandaag het achterdeel van de tuin. We gaan hen ook centraal een plaats geven.
De rode zones zijn voor de viervoeters, de groene voor de tweevoeters. En de blauwe zone had ik voorzien voor de kinderen. Na bespreking met de opdrachtgevers werden achteraan enkele zaken bijgestuurd, zoals aangegeven door de witte lijnen. Een aparte speelzone voor de kinderen hoeft niet, omdat dit tuindeel pas als laatste zal worden aangepakt en de kinderen dan al groter zijn. Hierdoor wordt de ezelweide iets minder diep, maar loopt ze wel over de hele breedte van de tuin.
Aan de noordzijde van de tuin voorzien we een ezelpad, waardoor de dieren op eigen initiatief van de ene weide naar de andere kunnen stappen. Dit geeft ad random circulatie en dat maakt het spannend. Een afscheiding in schrikdraad zou ik willen camoufleren met inheemse hagen, maar de precieze aanpak daarvan moet ik nog eens goed bestuderen...
