Spiraea japonica 'Firelight'

Hoewel heel wat bomen en heesters nog even wachten en het zekere voor het onzekere nemen, is Spiraea japonica al voluit in blad geschoten.  Enkele weken geleden kwamen de eerste knoopjes tevoorschijn en vandaag zijn enkele bladeren al volledig volgroeid.

Vorige zomer heb ik drie nieuwe exemplaren uitgezet, in het gefilterde licht onder onze krulwilg. Eén ervan, de cultivar 'Firelight', omwille van zijn bijzondere bladkleur. Het jonge blad is namelijk bronskleurig, met een rood hart.  Het verzacht het dorre blad van de beukenhaag erachter. In de zomer zal het blad geel tot geelgroen kleuren en daarmee extra diepte aan de border geven. En in de herfst verkleurt het dan tot roodpaars.

Spiraea japonica is een informele plant, voor in een landelijk opgevatte tuin.  Ik hou wel van zijn ongekunstelde spontaneïteit.  Je geraakt er altijd wel eentje kwijt in jouw tuin, want er zijn heel wat kleinere exemplaren.  'Firelight' wordt bijvoorbeeld maar zo'n meter op een meter groot. Bovendien moet je hem na een aantal jaren elke lente verjongen. Dat doe je door één derde van de oude takken tot op de basis terug te snoeien. Ten laatste tegen eind maart, begin april, want hij bloeit op het nieuwe hout dat dan zal ontstaan.

  

detuinontwerper.be : Project "El patio"

   

In deze moderne en stijlvolle woning werd door de architecte een overdekte buitenkamer voorzien.  Zij bevindt zich in het midden van de linkergevel, tussen het salon aan de voorkant en de eetkamer aan de achterkant van het huis. 

Met de oplevering van de woning werden in deze overdekte patio witte kiezels gelegd en de tuinarchitect die in die periode werd aangesproken, stelde voor er een waterpartij in te voorzien.  Maar dat idee werd nooit uitgevoerd.  En onlangs vroeg de architecte me of ik de opdrachtgevers niet uit de nood kon helpen met een alternatief idee.

Nu ben ik het type tuinontwerper dat in elke mogelijke situatie voor "the real stuff" gaat, dat wat een tuin tot een tuin maakt, die wondere dingen die mijn hart sneller doen slaan : planten.  Ik zou niets anders kunnen voorstellen en zou uit het ontwerp van zo'n ruimte geen energie halen als ik me enkel tot harde materialen moest beperken. Een goede binnenhuisarchitect gaat dat naar mijn mening trouwens altijd beter doen.

De opdrachtgevers vonden beplanting een leuke piste, met een grote meerwaarde voor de aangrenzende kamers en nodigden me uit om verder met hen van gedachten te wisselen. Het klikte en ik ben blij met deze originele uitdaging.  

Er zijn talrijke schaduwplanten die we kunnen inzetten om van deze patio een topper te maken. We moeten alleen voor bevloeiing kunnen zorgen, door de aansluiting met de waterput tot daar te krijgen. Die aansluiting komt in een ander deel van de woning binnen, en we willen er geen vloer voor uitbreken.  Dat is ondertussen met de loodgieter besproken.  Geen enkel probleem volgens hem en zo heeft de opdracht groen licht gekregen. 

De tuin van Eden

Hou je van tuinen en zoek je nog een leuk tijdschrift ? Dan kan ik je zeker Eden Magazine aanbevelen. Het is een tijdschrift dat slechts drie keer per jaar verschijnt, dus geen maandelijkse stress om het uit te krijgen. Gewoon even langs de krantenwinkel of supermarkt als je vakantie hebt en gezellig in de zetel, tuinstoel of mee de reiskoffer in.

Ikzelf heb het tijdschrift leren kennen door Gert Tabak, die mee in de redactie zit. Ondertussen ben ik al anderhalf jaar een trouwe lezer.  In de laatste editie las ik een interessant artikel over Cédric Pollet en zijn werken over wintertuinen, en dat leverde mij dan weer meteen een waardevolle boekentip op.

Wat ik vooral top vind aan dit tijdschrift is dat elk artikel voldoende wordt uitgewerkt. Tien tot twaalf pagina's per tuin die wordt besproken. Met mooie foto's om ook voldoende kadering. Dat is diepgang die ik niet in alle andere tuintijdschriften terugvind.

En als je nog meer wil kan je ook terecht op www.edenmagazine.be 
of www.facebook.com/edenmagazine.

Brunnera macrophylla 'Mr Morse'

We hebben februari achter ons gelaten en dat betekent dat je nu regelmatig eens in jouw tuin moet gaan kijken welke struiken hun blad beginnen te krijgen en welke vaste planten als eerste boven water komen. Jammer genoeg nogal letterlijk met de vele regen die we de laatste week hadden en die ons nog te wachten staat.

Dus trok ik gisteren mijn regenjas aan voor een tuinwandeling en bij de nieuwe schaduwborder had ik al meteen geluk.  De eerste blaadjes van de Kaukasische vergeet-mij-nietjes krullen zichzelf door de grond en houtschilfers en komen vrolijk open. Het zijn miniatuurblaadjes. Hartvormig, zilvergroen en behaard, net zoals het volgroeide blad.

Ik heb de schaduwborder begin oktober aangeplant, en de bladverliezende plantjes waren al snel weer verdwenen. Het is dan ook een hele opluchting om ze weer te zien opschieten nu en ik ben echt benieuwde welk effect de border dit jaar zal hebben.