Agastache mexicana 'Sangria'

Dit voorjaar heb ik mijn eerste prairieborder aangelegd. Een experiment in eigen tuin. Scroll gerust even naar beneden (12 mei) om mijn foto's van toen te bekijken : kleine plantjes en erg veel boomschors.

In alle eerlijkheid, het was geen onverdeeld succes. En dat is best ok. Want als je niets probeert, leer je ook niets bij. Dus geen Verbena hastata meer onder een schaduwrijke Noorse esdoorn en Echinacea purpurea uit de buurt houden van al te hoge grassen. (Al heb ik nog gehoord dat deze plant het niet zo goed deed deze zomer.)

Enfin, een mens leert van zijn fouten, maar natuurlijk ook van zijn kleine successen. Zoals deze combinatie van Imperata cylindrica 'Red Baron', Perovskia atriplicifolia 'Blue Spires', Calamintha nepeta en ... Agastache Mexicana 'Sangria'   

De border is nog wat pril, en belooft volgend jaar zeker meer vuurwerk te geven. Toch bezorgt deze kleurencombinatie me nu al veel plezier. En omwille van zijn mooie groeispurt krijgt onze Agastache vandaag wat extra aandacht. 

De dropplant of anijsplant dankt zijn Nederlandse naam aan de geur die vrijkomt als je zijn bladeren kneust. In de border geeft hij een verticale structuur, en de grote pollen zorgen voor het nodige volume. Hij wordt normaal zo'n 70 cm hoog. Agastache bloeit erg lang en wanneer de plant uitgebloeid is, laat je hem best tot maart ongemoeid. Zo is hij beter beschermd tegen vorst. En als wederdienst geeft hij jouw border een mooi wintersilhouet.

De 'Sangria' cultivar staat vandaag tussen mijn favorieten. Zijn roze bloemkaarsen veranderen subtiel van kleur bij de minste wijziging in lichtinval. Zij combineren prima met paarsig blauw en warm bordeaux, waarbij ze deze stevige kleuren mooi verzachten.

Into Ton ...

 

Beeld je in. Je bent een beginnend muzikant en krijgt de kans om een bezoek te brengen aan Bob Dylan. Rustig bij hem thuis, een hele middag over muziek praten. Het is een droom die onwezenlijk lijkt, tot hij plots uitkomt. 

Zo voelde het dus, toen ik zaterdagmiddag na een ritje van 300 km de oprit van Ton ter Linden en Gert Tabak op reed. Hun tuin is ondertussen gesloten voor het publiek, en ik was dan ook behoorlijk opgelaten dat ze voor mij een middag vrij hadden willen maken.  

Dit zijn twee grote mijnheren in tuinenland. Ton is internationaal bekend als trendsetter in nieuwe beplanting (The Dutch Wave), en als kunstschilder heeft hij als geen ander een sublieme kijk op planten- en kleurencombinaties in de border. Zijn Tuinen in Ruinen werden wereldberoemd en trokken meer dan 15.000 bezoekers per jaar. Gert is een gerenommeerd tuinfotograaf, en een wandelende plantenencyclopedie. Samen hebben ze in 2008 een geheel nieuwe tuin aangelegd in De Veenhoop in Friesland, en daar hebben ze me zaterdag hartelijk ontvangen.  

Ik ben nog steeds duizelig van de veelheid aan indrukken, de ontroerende broosheid en harmonie. Dit is tuinieren als artistieke expressie. Een spel van vormen, textuur, kleuren, licht en atmosfeer. Een levend schilderij, als een verbond met moeder natuur, die altijd vrijgevig is, maar soms ook onvoorspelbaar uit de hoek kan komen. 

Omdat een beeld meer zegt dan duizend woorden, deel ik graag enkele van mijn foto's met jullie. Al zeg ik er eerlijkheidshalve bij dat jullie veel betere foto's kunnen vinden op internet, van de hand van Gert Tabak himself. Een goede site bijvoorbeeld is www.tuinenstruinen.org.  

Bedankt, Ton en Gert! Jullie zijn niet alleen grote tuinkunstenaars, gedreven en richtinggevend voor een hele generatie. Ik heb jullie ook leren kennen als blije, gastvrije heren van vlees en bloed, gul met kennis en ervaring en openhartig naar een wildvreemde tuinontwerper aan het begin van diens carrière. Chapeau, zeggen ze dan in't schoon Vlaams.

Tuinontwerpers Thuis

Net  een heerlijke, ontspannende vakantie achter de rug, en dan leest een mens al eens een goed boek.  In Tuinontwerpers Thuis, presenteert Noël Kingsbury de persoonlijke tuinen van 25 gerenommeerde tuinontwerpers. En dat levert een erg boeiend en inspirerend boek op.

Want thuis kunnen deze creatievelingen zich eens echt goed uitleven, en dan ben ik toch erg benieuwd wat ze daarmee doen. Het antwoord op deze vraag verschilt natuurlijk van ontwerper tot ontwerper, maar allemaal hebben ze één ding gemeen : hun passie voor planten.

Je vindt in dit boek dan ook weinig trendy tuinen, geen buitenkeukens en loungesets. Geen Vietnamese hardsteen, padoek terras of cortenstalen constructies. Maar wel een overdaad aan planten, in alle mogelijke combinaties, die zij thuis uitproberen om later toe te passen bij hun klanten.

Voor mij was het lezen van dit boek een hele verademing. Ik heb net vijf jaargangen van het tijdschrift "Tuinontwerp" (on)verteerd, en een reportage van de recente Chelsea Flower Show. Die gaven me het oncomfortabele gevoel dat tegenwoordig elke tuin een buitenkamer hoort te zijn en elke tuinontwerper een interieurarchitect. De meest ingenieuze constructies en materialen passeren de revue, en ach - oh ja - we zijn het groen vergeten - dus heb ik hier nog een buxus of een siergras geplaatst...

Niets van dit al bij 's werelds grootste tuinontwerpers, die schilderen met planten en de natuur met een grote strik errond in jouw tuin brengen. Elk van hen beschrijft zijn visie, toont zijn tuin en vertelt over zijn favoriete planten van het moment.

Het boek brengt je van Engeland naar de VS en Brazilië, naar Zweden en Nederland. Noël Kingsbury is zelf een succesvol tuinontwerper, onderzoeker en auteur en kent deze beroepsgroep als zijn eigen broekzak. Zijn keuze van 25 ontwerpers is uiteraard erg persoonlijk, en het spreekt voor zich dat zijn eigen landgenoten goed vertegenwoordigd zijn. Maar wat tot nadenken stemt is dat Nederland met 4 ontwerpers erg wordt gewaardeerd, terwijl België uitblinkt door zijn afwezigheid. 

Platycodon grandiflorus

Het ballonklokje dankt zijn naam aan de vorm van zijn bloemen. Voor deze opengaan, vormen zij inderdaad een mooi ballonnetje, gevuld met lucht.

Toen ik achter onze houtschuur nog enkele bloempotten van de vorige eigenaars terugvond, heb ik deze vooraan ons huis geplaatst. Ik heb het onkruid uit de potten verwijderd, en de grond er verder gewoon ingelaten met de bedoeling er later op het jaar wat in te planten. Toen er in de late lente echter vanzelf iets verscheen, stond ik voor de klassieke tweestrijd : was dit alweer onkruid of kon ik deze laten staan? Gelukkig heb ik voor de laatste optie gekozen.

Roze ballonnetjes waren mijn beloning, en nu moest ik enkel nog uitzoeken welk plantje ik gratis bij onze woning had gekregen. Hiervoor post ik dan een foto op "www.mijntuin.org". Moet je ook maar eens proberen. Er is altijd wel een enthousiaste liefhebber die jouw plant voor je identificeert.   

Platycodon grandiflorus bloeit van juni tot augustus, als je de uitgebloeide bloemen verwijdert. De mijne is roze, maar je vindt hem ook in het paars of wit. Het blad is grijsgroen en combineert goed met andere planten. 

Het ballonklokje wordt 40 tot 60 cm groot. Je kan hem kwijt in een pot of in volle grond. Hij houdt erg van de zon, en je plaatst hem daarom best op een open plek. Maar hier thuis doet hij het eigenlijk ook erg goed in de schaduw van onze krulwilg. Als je er maar voor zorgt dat hij voldoende water krijgt.