dinsdag 31 januari 2017

Around the world in 80 gardens



Velen onder jullie zullen op televisie al eens een aflevering hebben gezien van Monty Don's feel good programma.  Ik had de meest noordelijke Europese tuin in Tromsø gezien, en die aflevering is me jaren bijgebleven. En dus besliste ik het wat structureler aan te pakken. Ik bestelde mezelf de DVD-reeks en ging op zoek naar het begeleidende boek. Dat laatste was niet eenvoudig te vinden, en ik kocht het uiteindelijk tweedehands via Amazon.

Hoe selecteer je 80 tuinen in de hele wereld? Monty Don geeft toe dat die selectie maar een momentopname is, en dat hij een jaar vroeger of later waarschijnlijk een heel andere selectie zou maken. Maar laten we daar geen punt van maken. Met 80 tuinen kan je altijd een boeiende kijk op de wereld geven.  En zo werd het een fantastische reis, ontspannend en inspirerend tegelijk.

Ik moet bekennen dat ik Monty Don een geweldige figuur vind. In Engeland is hij wat controversieel. Populair bij het grote publiek, maar te weinig officieel gevormd om in de inner circle ernstig genomen te worden. Zo was er een hele hetze toen hij de Chelsea Flower Show mocht presenteren.

Maar het is een man met een passie voor tuinen - dat kan je niemand kwalijk nemen - en hij heeft een eigen mening. Op televisie houdt hij zich nog wat in, maar in het boek praat hij meer vrijuit. Als hij een tuin maar niets vindt, zal hij ook zeggen waarom en dat is leerrijk.

Hij is bovendien een begenadigd schrijver, met een zo typerend Brits gevoel voor humor. "My massage was, as they say in my part of Herefordshire when confronted with something wholly alien if not frankly hostile, 'something different'...". Soms was het voor mij een hele klus om de nuances uit zijn stellingen te halen, maar vaak is het gewoon genieten van zijn taalgebruik.

Maar ik zou de man oneer aandoen als ik zelf ook geen kritische bedenking bij de reeks zou maken. Blijkbaar levert een hele week voorbereiden en filmen slechts enkele minuten reportage op en soms is dat voor de pracht van de locatie gewoon te weinig. Vaak moet het ook allemaal wat snel gaan, aangepast aan het medium televisie. En dan blijft deze jongen op zijn honger zitten.

dinsdag 24 januari 2017

detuinontwerper.be : Project "Facelift"


         

Toen ik de tuin enkele weken na mijn eerste bezoek weer zag, schrok ik hoe kaal hij geworden was. Daarom stelde ik de opdrachtgevers voor om de tuin vanuit een winterstructuur te ontwerpen : minder vaste planten, meer heesters en een goede verhouding wintergroene planten.

De opdrachtgevers vroegen wel om de seizoenen te blijven zien. Om voldoende bloemen te voorzien voor bijen, vlinders en insecten. En ze een wilden een geurige tuin. Zo kwam het uiteindelijke beplantingsplan tot stand.

Bijna alle planten in het ontwerp geuren heerlijk.  Ilex, Sarcococca, Ceanothus, Choisya, Mahonia, Azalea, Festuca, Epimedium, Ophiopogon en Helleborus zijn wintergroen. Fothergilla, Spiraea, Mahonia, Nandina en Hakonechloa zorgen voor herfstkleuren. De bloeiperiode is over het gehele jaar verspreid, met Actaea en Anemone in de herfst en Mahonia, Sarcococca en Helleborus in de winter. Sedum, Phlomis en de bladverliezende heesters zorgen voor een wintersilhouet. Sarcococca, Mahonia en Nandina zorgen voor bessen, en de bestaande Chaenomeles produceert geurige, kwee-achtige vruchten.

dinsdag 17 januari 2017

Wintertuin


Een straffe tuin heeft ook in de winter heel wat te bieden. Je plaatst geen stoeltje in het gazon om te genieten van de zon en een goed boek. Maar je kijkt wel door het raam naar buiten, als naar een oude vriend. En als je tuin een straffe tuin is, dan wordt je naar buiten gezogen. Liefst is het dan koud en droog, ligt er een laagje sneeuw, hangt er rijp aan de zaden en zorgt een lage zon voor gefilterd licht.

Een straffe tuin heeft in de winter nog voldoende groen, aangevuld met frisse twijgen, bijzondere schors en mooie zaaddozen en bloemhoofden. Als ontwerper zorg je voor structuur, finesse en balans. De winter doet de rest...

     

dinsdag 10 januari 2017

detuinontwerper.be : Project "Ayako Rokkaku"

 


In het eerste ontwerp werden de rechte lijnen van de moderne woning en de perceelgrenzen verzacht door een ovale haag. Deze lage haag verrijkt zo de basisstructuur van de tuin en deelt hem ook praktisch op in een gazonstrook rond de woning en een rijke, diervriendelijke beplanting daarrond.

Dit ontwerp werd positief onthaald, met de bedenking wel dat het grasperk iets groter moest.  In functie hiervan heb ik drie alternatieven uitgewerkt : het klassiek ovaal zorgt voor een wat formele sfeer, het tikkeneike is speelser en het virtuele ovaal is duidelijk meer hedendaags van stijl. Daar gaan we dan ook voor.

Dit laatste alternatief was in feite een ingeving van de opdrachtgever zelf, ere wie ere toekomt, en dat is het leuke aan zo'n project. 

dinsdag 3 januari 2017

Nandina domestica


Ondanks zijn naam is 'Hemelse bamboe' geen bamboe, maar een gewone heester. Of beter : een bijzondere heester. Dat begint al met zijn groeiwijze. Hij groeit mooi rechtop, en geeft een verticaal gevoel. Dan is er de wonderlijke bladkleur : roze in de lente, groen in de zomer, en een herfstverkleuring met oranje, gele en roodpaarse tinten. Vervolgens de grote bloempluimen die bijen, vlinders en insecten lokken. Dan de helderrode bessen, die in de herfst aan de plant komen, maar soms een hele winter jouw tuin opfleuren.  En tenslotte is hij ook nog eens wintergroen.

Nandina domestica komt uit China en Japan, waar hij blijkbaar vaak gebruikt werd rondom tempels.  Zo'n 200 jaar geleden stuurde de Engelsman William Kerr een exemplaar naar London, maar om strenge winters te overleven werd hij vooral in serres geplaatst.  Deze reputatie volgt hem nog steeds een beetje, waardoor hij nog niet volop in onze tuinen wordt gebruikt.  Hij haalt echter makkelijk -12° en waarschijnlijk nog lager.  Geef hem dus gewoon wat mulch als winterbescherming en zorg ervoor dat hij niet te veel koude wind vangt. 

Hij wordt zo'n 180 cm hoog en 100 cm breed.  Het liefst staat hij in het zonnetje, maar halfschaduw werkt ook prima.  Hij voelt zich thuis in de meeste grondsoorten, als ze maar voldoende doorlatend zijn.  Na de ergste vorstperiode kan je hem snoeien, maar vaak hoeft dat niet. De oudste takken kan je tot bij de grond afknippen.