Mahonia japonica of Mahonia x Media
In onze tuin staat een wat ouderwetse heester, waar ik elk jaar een beetje meer sympathie voor begin te krijgen. Vooral in deze tijd van het jaar. Als ik de tuin in trek om bladeren te harken, mollen te vangen of meer structurele bijsturingen te doen, kan ik hem niet gewoon passeren zonder even dag te zeggen. Het is een Mahonia, aangeplant voor mijn entree hier en ik ben er nog steeds niet uit of het Mahonia japonica of Mahonia x media is. Die laatste is een hybride van de eerste (en Mahonia lomariifolia) en moeilijk te onderscheiden. Enfin, veel moeilijke namen om mijn eigen observatieproblemen wat te camoufleren.
Net zoal ik, zou je deze plant op het eerste zicht een ouderwets karakter kunnen aanwrijven. Maar hij heeft o zo veel troeven. Zijn bijzondere architectuur zorgt voor een constante in de tuin, omdat hij wintergroen is. Wintergroen, maar met een prachtige wijnrode herfstkleur. Hij bloeit in de winter, op een moment dat je hem er echt dankbaar voor zal zijn. Bovendien lokken de bloemen bijen en insecten en hebben zij een zoete geur. En dan zijn er nog de blauwzwarte, eetbare bessen. Vogels zijn er dol op.
Zijn naam dankt Mahonia aan Bernard McMahon, die in de 18e eeuw naar Philadelphia migreerde en er een kwekerij startte. Al kweekte hij het Amerikaanse broertje (Mahonia aquifolium) dat lager blijft en in België op de lijst van invasieve planten staat. De aziatische soorten - zoals die in mijn tuin - zijn schaduwtoleranter en worden groter (Japonica 2m en sommige x media zelfs 4m). Het zijn gemakkelijke planten, waar je weinig omzien naar hebt. Snoeien doe je enkel als hij voor jou te groot wordt. Dan doe je dan na de bloei.
Mahonia japonica of Mahonia x Media
In onze tuin staat een wat ouderwetse heester, waar ik elk jaar een beetje meer sympathie voor begin te krijgen. Vooral in deze tijd van het jaar. Als ik de tuin in trek om bladeren te harken, mollen te vangen of meer structurele bijsturingen te doen, kan ik hem niet gewoon passeren zonder even dag te zeggen. Het is een Mahonia, aangeplant voor mijn entree hier en ik ben er nog steeds niet uit of het Mahonia japonica of Mahonia x media is. Die laatste is een hybride van de eerste (en Mahonia lomariifolia) en moeilijk te onderscheiden. Enfin, veel moeilijke namen om mijn eigen observatieproblemen wat te camoufleren.
Net zoal ik, zou je deze plant op het eerste zicht een ouderwets karakter kunnen aanwrijven. Maar hij heeft o zo veel troeven. Zijn bijzondere architectuur zorgt voor een constante in de tuin, omdat hij wintergroen is. Wintergroen, maar met een prachtige wijnrode herfstkleur. Hij bloeit in de winter, op een moment dat je hem er echt dankbaar voor zal zijn. Bovendien lokken de bloemen bijen en insecten en hebben zij een zoete geur. En dan zijn er nog de blauwzwarte, eetbare bessen. Vogels zijn er dol op.
Zijn naam dankt Mahonia aan Bernard McMahon, die in de 18e eeuw naar Philadelphia migreerde en er een kwekerij startte. Al kweekte hij het Amerikaanse broertje (Mahonia aquifolium) dat lager blijft en in België op de lijst van invasieve planten staat. De aziatische soorten - zoals die in mijn tuin - zijn schaduwtoleranter en worden groter (Japonica 2m en sommige x media zelfs 4m). Het zijn gemakkelijke planten, waar je weinig omzien naar hebt. Snoeien doe je enkel als hij voor jou te groot wordt. Dan doe je dan na de bloei.
Net zoal ik, zou je deze plant op het eerste zicht een ouderwets karakter kunnen aanwrijven. Maar hij heeft o zo veel troeven. Zijn bijzondere architectuur zorgt voor een constante in de tuin, omdat hij wintergroen is. Wintergroen, maar met een prachtige wijnrode herfstkleur. Hij bloeit in de winter, op een moment dat je hem er echt dankbaar voor zal zijn. Bovendien lokken de bloemen bijen en insecten en hebben zij een zoete geur. En dan zijn er nog de blauwzwarte, eetbare bessen. Vogels zijn er dol op.
Zijn naam dankt Mahonia aan Bernard McMahon, die in de 18e eeuw naar Philadelphia migreerde en er een kwekerij startte. Al kweekte hij het Amerikaanse broertje (Mahonia aquifolium) dat lager blijft en in België op de lijst van invasieve planten staat. De aziatische soorten - zoals die in mijn tuin - zijn schaduwtoleranter en worden groter (Japonica 2m en sommige x media zelfs 4m). Het zijn gemakkelijke planten, waar je weinig omzien naar hebt. Snoeien doe je enkel als hij voor jou te groot wordt. Dan doe je dan na de bloei.
