Scilla siberica

De Oosterse sterhyacint, vandaag.  In de hoop dat jullie het nog niet helemaal gehad hebben met al die kleine opdondertjes...

Dit fragiele plantje met zijn knikkende bloemen staat meestal tussen twee robuuste bladeren (het kunnen er ook al eens meer zijn). En ook hier geldt weer: klein, maar dapper. Je zal maar zo vroeg je kopje boven het koude maaiveld uitsteken.

  

De Scilla is erg geschikt voor verwildering. Je vindt haar dan ook vaak terug tussen talrijke broertjes en zusjes in velden, parken en misschien ook in je eigen tuin. Ze bloeit nu in het blauw, paars of wit (Scilla siberica 'Alba'). 

Verwar de sterhyacint niet met de boshyacint (Hyacinthoides). Die laatste werd ooit wel bij het geslacht Scilla gerekend, maar daar is men van teruggekomen. Je herkent de boshyacint aan haar reeks kleinere, klokvormige bloemen. Door de vele bloemetjes buigt de stengel ook meer door (laatste foto).

   

Schaduwplanten

Het complete naslagwerk.  Die ondertitel zal wel een beetje overdreven zijn, maar het zijn er wel heel erg veel. Het aanbod aan schaduwplanten is ongezien en hun presentatie nodigt uit om meteen naar de winkel te hollen. Wie wil er na het lezen van dit boek eigenlijk nog zon in zijn tuin?

Met het oog op de schaduwtuin die ik in de komende weken ga ontwerpen, ben ik in dit boek gedoken. En ik ben lange tijd niet meer boven te komen. Het is heel inspirerend en ik had echt geen zin om het weer weg te leggen.

Cor van Gelderen is zelf kweker en schrijft duidelijk met een grote kennis en ervaring (neem zeker ook eens een kijkje op www.esveld.nl). Hij heeft een vlotte pen, een uitgesproken mening en een grote liefde voor schaduwplanten. Alsof dat nog niet voldoende zou zijn, heeft hij ook nog eens de hulp gekregen van Hans Bruckman, die op speelse wijze allerlei wetenswaardigheden heeft toegevoegd. Het resultaat mag er zijn. Een klassieker! Beide auteurs zullen me dan hopelijk ook niet kwalijk nemen dat ik enkele pagina's uit hun boek met jullie deel.

Je krijgt van elke plant de wetenschappelijke en de Nederlandse naam. Daarnaast uiteraard het type schaduw dat de plant wenst, maar ook diens "derde dimensie".

Is het een bodembedekker, vormt hij een kruidlaag, struiklaag of bomenlaag? Want de ene laag creëert schaduw voor de andere en een goede combinatie van hoogtes is nodig voor het echte tuingevoel.


Van elke plant wordt een goede selectie aan soorten en cultivars gegeven voor een kwaliteitsvolle schaduwtuin.

En zoals eerder gezegd zijn de mooie foto's en vele wetenswaardigheden als een robijnrode kers op de taart.



Mijn persoonlijke favorieten? Ik vrees dat ik bij zo'n overweldigend aanbod geen keuze kan maken, en ben opgelucht dat ik voor mijn ontwerp 200 m² mag volplanten. Maar enfin, ik ga van mijn hart een steen maken en er twee in the picture zetten: Meconopsis betonicifolia en Sanguinaria canadensis 'Multiplex'. Twee straffe madammen. Zoek ze zeker eens op ... 

Muscari Botryoides

Of ze nu wit, blauw of paars zijn, we noemen deze snoezige bolletjes allemaal blauwe druifjes. Net zoals de krokussen zijn ze klein maar dapper, en luiden zij mee de lente in. Ik vind ze trouwens prima samen gaan, eventueel met als derde partner in crime de boshyacint. Deze vrolijke drieling kan je gerust ton-sur-ton aanplanten.

Plant de blauwe druifjes dicht bij elkaar en in grote groep. Zij zijn een ideale borderplant, en doen het goed onder bladverliezende heesters. Die staan bij hun verschijnen nog kaal. In kleurencombinaties vind ik ze ook mooi bij opkomende rode tulpen. De witte variant (Muscari Botryoides 'Album') staat in de border dan weer mooi bij vroege narcissen.

De blauwe druifjes behoren als soort tot het geslacht van de druifhyacinten (Muscari).  Hun belangrijkste broertjes zijn de Muscari Armeniacum.  

Als je van die kleine bloemtrosjes in je tuin hebt staan en niet goed weet met welke species je te maken hebt, kijk je best naar de bladeren. Deze van de Muscari Arsenicum zijn iets smaller en steken een eind boven de bloemtrossen uit (foto rechts onderaan).

 

detuinontwerper.be : tuinhuisje, tuintje ...

Wil je in je tuin een tuinhuis plaatsen? Hou dan zeker rekening met twee eenvoudige principes.

In het algemeen plaats je best niets in de hoek van jouw tuin. De tuin wordt hierdoor visueel verkleind en je krijgt een claustrofobisch effect.

Vaak wordt een tuinhuis achteraan in de hoek geplaatst, omdat men denkt dat het zo wat beter kan weggemoffeld worden. Niets is minder waar. Je plaatst je tuinhuis best wat meer naar het midden. Door de ruimte ernaast creëer je perspectief. En als je het echt goed aanpakt, zelfs een vleugje mysterie en avontuur.  

Let er ook op dat jouw tuinhuis niet het hoogste voorwerp is in jouw tuin. Dan wordt het tuinhuis de facto jouw tuin, en dat is het laatste wat je wil! Dit kan je eenvoudig oplossen door in de buurt een boom of hoge struik te plaatsen. 

Salix gracilistyla 'melanostachys'

De zwarte katjeswilg wordt in het Engels vrolijk "Black pussy willow" genoemd. Deze onbetamelijke naaktbloeier neemt dan ook een heel bijzondere plaats in tussen zijn meer gekende en beschaafde soortgenoten. De bloeiperiode start nu en de komende anderhalve maand stelen de paarszwarte bloemvormen volop ieders hart.

Deze wilg is een meerstammige struik die zo'n twee tot vier meter hoog komt, en die houdt van een warm hoofd en vochtige voeten. Of anders gezegd : zet hem in de zon en op normale tot vochtige grond. Hou er wel rekening mee dat de wortels breed en stevig groeien.

De zwarte katjeswilg is tweehuizig, wat betekent dat elk exemplaar ofwel mannelijke ofwel vrouwelijke bloemen draagt. De mannelijke katjes zijn het mooist. Vraag de boomkweker dus zeker welk exemplaar hij heeft staan.

Over boomkwekers gesproken : ik heb niet meteen de indruk dat dit pronkstuk eenvoudig verkrijgbaar is. Zo vind ik geen zwarte katjeswilg terug in de lijvige cataloog van Van den Berk. Ik heb hem wel teruggevonden bij de gespecialiseerde salixkwekerij Bontekoe (salixen.nl).

Nog een laatste tip? Als je naar deze wonderlijke boom op zoek wil gaan, maar struikelt over zijn lange naam, kan je hem ook terugvinden onder diens synoniem Salix 'Kurome'.