Schaduwborder
Niets zo leuk als een nieuwe border aanplanten in jouw tuin. Onze voortuin wordt aan de zuidkant afgescheiden door een metershoge laurierhaag, en de schaduwbeplanting ervoor was aan een update toe. Ik heb twee oude vlieren omgezaagd en een opgeschoten wilde lijsterbes. Alle klimop, heermoes en haagwinde heb ik rigoureus verwijderd, en de grond enkele weken met schors bedekt. Wie zijn kop opnieuw durfde opsteken, werd meteen met wortel en al verwijderd.
Dan heb ik een draad gespannen evenwijdig met de woning, en het gras op deze lijn verwijderd. Zo ontstaat een border die connectie maakt met het huis. Later komt hier een laag muurtje van betonklinkers, die ik ga recupereren van ons terras. Een vijftiental centimeter hoog, juist genoeg om wat kader te geven. Maar die stenen zijn voorlopig nog niet proper gemaakt.
Ik heb vier Japanse esdoorns gekocht en er een halve dag over zitten dubben welk de ideale plaats was voor elke van hen. Ze zijn nog erg klein, zo kon ik de kosten wat drukken, maar zij zullen uiteindelijk de structuur van deze schaduwborder mee bepalen. Twee verkleuren geel, en twee rood, al zal de beperkte hoeveelheid zonlicht bepalen hoeveel verkleuring we mogen verwachten.
En dan ben ik naar Jan Spruyt gereden voor de varens en vaste planten. Met de mislukking van mijn prairieborder in het achterhoofd, nam ik me enkele zaken voor :
1. Enkel planten die de schaduw van deze plaats weten te appreciëren.
2. De planten verder uit elkaar planten, zodat ze plaats hebben om een flinke pol te vormen voor ze een concurrent tegenkomen.
3. De planten in grotere groepen bij elkaar plaatsen (de weeftechniek was in mijn prairieborder geen succes, en kan ik later nog op oefenen).
Het is een schitterende verzameling geworden, zoals je op de eerste foto kan zien. In de komende weken zal ik elk van hen even in de schijnwerpers plaatsen.
Schaduwborder
Niets zo leuk als een nieuwe border aanplanten in jouw tuin. Onze voortuin wordt aan de zuidkant afgescheiden door een metershoge laurierhaag, en de schaduwbeplanting ervoor was aan een update toe. Ik heb twee oude vlieren omgezaagd en een opgeschoten wilde lijsterbes. Alle klimop, heermoes en haagwinde heb ik rigoureus verwijderd, en de grond enkele weken met schors bedekt. Wie zijn kop opnieuw durfde opsteken, werd meteen met wortel en al verwijderd.
Dan heb ik een draad gespannen evenwijdig met de woning, en het gras op deze lijn verwijderd. Zo ontstaat een border die connectie maakt met het huis. Later komt hier een laag muurtje van betonklinkers, die ik ga recupereren van ons terras. Een vijftiental centimeter hoog, juist genoeg om wat kader te geven. Maar die stenen zijn voorlopig nog niet proper gemaakt.
Ik heb vier Japanse esdoorns gekocht en er een halve dag over zitten dubben welk de ideale plaats was voor elke van hen. Ze zijn nog erg klein, zo kon ik de kosten wat drukken, maar zij zullen uiteindelijk de structuur van deze schaduwborder mee bepalen. Twee verkleuren geel, en twee rood, al zal de beperkte hoeveelheid zonlicht bepalen hoeveel verkleuring we mogen verwachten.
En dan ben ik naar Jan Spruyt gereden voor de varens en vaste planten. Met de mislukking van mijn prairieborder in het achterhoofd, nam ik me enkele zaken voor :
1. Enkel planten die de schaduw van deze plaats weten te appreciëren.
2. De planten verder uit elkaar planten, zodat ze plaats hebben om een flinke pol te vormen voor ze een concurrent tegenkomen.
3. De planten in grotere groepen bij elkaar plaatsen (de weeftechniek was in mijn prairieborder geen succes, en kan ik later nog op oefenen).
Het is een schitterende verzameling geworden, zoals je op de eerste foto kan zien. In de komende weken zal ik elk van hen even in de schijnwerpers plaatsen.
